Tak nam trudno będzie się rozstać,
dalej własną, dojrzalszą pójść drogą.
Ale życia zatrzymać nie sposób,
dzieci dziećmi pozostać nie mogą.
Tak nam szkoda już żegnać się ze Szkołą,
jak z najlepszą oceną w zeszycie.
Kto nas będzie teraz pilnował,
kto nas będzie prowadził przez życie?
Kto nas teraz do pracy zagoni?
Kto przywita, gdy przyjdzie znów wrzesień?
Kto uśmiechnie się do nas weselej?
Kto nas lepiej na duchu podniesie?
My już zawsze będziemy pamiętać
sprawiedliwe i szóstki, i dwóje.
Wdzięczną pamięć schowamy do serca
i powiemy serdeczne: Dziękuję!